Let women speak, maar TERF’s liever niet

Er staat een evenement in Utrecht op de planning van Let Woman Speak (LWS), een feministische beweging.

Er is ook een tegendemo aangekondigd door lokale antifascisten.

Op het eerste gezicht klinkt dat raar, zeker als je nagaat dat feminisme en antifascisme doorgaans in dezelfde hoek van het politiek spectrum bivakeren.

Dat heeft er alles mee te maken dat het feminisme dat LWS predikt doordrenkt is van transfobie.

Daarnaast worden demonstraties van LWS wereldwijd veelvuldig bezocht door nazi’s en ander extreem rechts tuig dat gebruik maakt van deze evenementen om hun anti-LHBTIQ+ standpunten te verkondigen.

Waar “regulier” feminisme zich vooral focussed op de verbetering van vrouwenrechten en strijd tegen het patriarchaat keert deze stroming zich vooral tegen transmensen.

Oprichtster Kelly-Jay Keen begon in de UK met posters, billboards en stickers gericht tegen transmensen, in Nederland word de beweging voor gegaan door Caroline Fransen die, in lijn met Keen’s gedachtengoed, vooral transfobie verspreid.

In discussies op internet valt vooral te lezen dat deze TERF’s (Trans Exclusionary Radical Feminists) denken dat mannen zich als vrouw voordoen om maar te kunnen gluren in de vrouwenkleedkamer.

Voor hen is het belangrijker wat er in iemands onderbroek zit, dan hoe iemand zich voelt of identificeerd.

Als je het realistisch bekijkt is het natuurlijk heel raar om te denken dat een man transitie operaties zou ondergaan enkel om te kunnen spieken in de vrouwenkleedkamer.

Ook vinden ze dat transvrouwen niet mee mogen doen aan sportevenementen voor vrouwen, want transvrouwen zijn in hun ogen verklede mannen die fysiek beter zijn.

Eigenlijk stellen deze TERF’s dus dat mannen fysiek superieur zijn, wat gek is voor zelfbenoemende feministen.

Wat is dan de link met extreem rechts?

Voorvrouw Keen laat zich regelmatig interviewen door extreem rechtse media.

In Oktober 2019 werd zij geinterviewd door extreem rechtse youtuber Jean-François Gariépy. Gariépy is een Canadees die pleit voor een witte ethnostaat, een staat met alleen maar witte raszuivere mensen.

Ook heeft ze een interview gedaan met Soldiers of Christ Online, een netwerk van rechts-radicale christenen die zich keren tegen moslims en de LHBTIQ+ community.

Ook heeft zij banden met de Amerikaanse Heritage Foundation, een extreem conservatieve denktank die zich richt op traditionele familiewaarden.

Ze is ook nog adviseur voor Women’s Liberation Front (WoLF) dat gefinancierd word door anti-abortus en anti-LHBTIQ+ netwerk Alliance Defending Freedom.

Dan waren er nog de demonstraties.

In de UK werd Keen gesteund door allerhande anti-LHBTIQ+ groepen.

Keen sprak haar waardering uit voor Stephen Yaxley-Lennon aka Tommy Robinson van de English Defence League.

In lijn hiermee zijn er op haar demonstraties in de UK vaak islamofobe nationalisten gespot uit de EDL/BNP hoek.

Toen Keen naar Australië ging voor een LWS evenement werden ze ondersteunt door de National Socialist Movement, in zwart gekleedde neo-nazi’s die sieg-heilend rond paradeerde en een spandoek mee droegen met de tekst “destroy paedo freaks”.

Bij de demo in Auckland, Nieuw Zeeland kwam er een soortgelijke groep opdagen.

Keen verklaarde dat ze geen enkele affiliatie had met deze groepen in een poging extreem rechtse banden te ontkennen, echter zijn hun standpunten wat betreft transmensen nagenoeg gelijk.

In het licht van de eerder benoemde interviews met extreem rechtse media, de waardeering voor Tommy Robinson en de steun die ontvangen word vanuit conservatieve anti-LHBTIQ+ organisaties lijkt het er sterk op dat Keen zich enkel voor de bühne distantieert van neo-nazi’s.

Hoe zit het dan met Nederland?

In Nederland word de beweging voor gegaan door Caroline Fransen en Lydia Daniël.

Als je de twitter tijdlijn van beide doorspit komen dezelfde ideeën voorbij als die Keen uitdraagt.

Hoewel ik ze niet heb kunnen betrappen op extreem rechts gedachtengoed hebben ze wel banden met Keen.

Ze waren samen te vinden in Wenen bij het LWS evenement aldaar. Ook was Keen uitgenodigd om te komen spreken in Nederland, maar die zegde dit af.

Echter is het wel in lijn der verwachting dat Caroline’s evenement rechts extremisten aan zal trekken. Dit zagen we ook bij het Drag Queen Story Hour evenement in Rotterdam, waar de Roze Leeuw, FvD, Voorpost, Schild & Vrienden en wappies op af kwamen.

Deze groepen zeggen vooral kinderen te willen beschermen tegen het “pedofiele woke regenboog alfabet”.

Een TERF evenement is dan een uitgelezen kans om hun haatdragende denkbeelden te kunnen uitten.

Echt met zekerheid zeggen dat dit een extreem rechts feestje word kan ik niet, maar alles wijst erop dat dit sowieso een intollerant evenement word en daar zitten we in Utrecht niet op te wachten.

De grote kraak

Een actieverslag van Woonprotest Utrecht

Zondag was het weer tijd voor een woonprotest in Utrecht.

Na wat kleinere acties in de afgelopen 2 jaar hoopte wij op een wat grotere actie.

2 jaar geleden liepen we met zo’n 1000 mensen door Utrecht, op de kleinere acties kwamen enkele tientallen af.

Vlak voor het weekend besloten we met onze groep er nog een oproep uit te gooien voor een Anarcho blok.

Veelvuldig gedeeld via de gebruikelijke kanalen.

Met een klein groepje verzamelde we voor en trokken we iets na half 1 richting Jaarbeursplein en de opkomst viel best tegen.

Na een half uur begon de eerste speech voor zo’n 60 toeschouwers en kregen wij via iemand uit de groep het bericht dat er kraakpanden aan de Croeselaan ontruimd zouden worden.

We trokken dus gelijk met zo’n 20 kameraden gelijk die kant op.

De Croeselaan was zo’n 2 jaar geleden al het epicentrum van het Utrechtse woonprotest.

Een deel van de jaren ‘30 woningen in de buurt naast de Jaarbeurs moesten namelijk gesloopt worden zodat er een park aangelegd kan worden voor bewoners van een duur appartementencomplex en natuurlijk het personeel van de omliggende kantoren.

2 jaar terug werd mensen daar verteld dat ze hun sociale huurwoning uit moesten voor een stukje genot dat de rijke yuppen uit die woontoren moest gaan dienen.

1 van die panden werd toen al gekraakt en is enkele maanden bewoond totdat de rechter oordeelde dat de krakers er uit moesten.

2 jaar en vele beloftes van uit landelijke en lokale overheid later is er maar weinig veranderd op de woningmarkt en dus moest er iets gaan gebeuren.

Een collectief krakers had het op zich genomen om niet 1 maar 5 van de leegstaande slooppanden te kraken.

De onthulling stond geplanned op het moment dat de woonprotest mars langs zou komen, echter was de politie er eerder achter gekomen.

Aangekomen op de Croeselaan bleek dat er een gigantisch vak afgezet was met politielint.

We namen positie in tegenover de kraakpanden en kregen al snel bijval van andere kameraden die de oproep ook hadden mee gekregen.

Na ongeveer een half uur zagen we vanaf Jaarbeurs de Woonprotest mars aan komen lopen.

Op dat moment schoot de politie in actie, eerst werd de demo tegengehouden, waarbij een aantal agenten tussen onze groep en de demo in kwamen staan.

Vervolgens moesten we doorlopen, maar dat gingen we dus niet doen want dan zou de politie misschien wel beginnen met ontruimen.

Ondertussen ontstonden er verhitte discussies tussen de aanwezige agenten en demonstranten uit verschillende groepen.

De demo moest na een tijdje door, een deel van de demonstranten bleef echter achter bij de kraakpanden.

Om ongeveer 15:00 vertrok de politie, via een aanwezige fotograaf kreeg ik te horen dat de burgermeester niet op de hoogte was van de ontruiming en dat die daar dus geen toestemming voor gaf.

Oftewel, weg politielint, weg politie voertuigen en huisvrede.

Dat werd natuurlijk gevierd, twee rookfakkels en een lichtfakkel vanuit onze groep op straat en op het dak van de panden werd er ook een fakkel afgestoken.

Aangekomen bij de panden was het een mooi weerzien met veel kameraden.

Er werden felicitaties uitgedeeld, gekletst, een rondleiding gegeven en al plannen gemaakt voor bewoning.

Er is daar namelijk genoeg ruimte om meer dan 10 mensen te huisvesten.

Dit is dan ook het mooie van de kraak en- anarcho scene in Utrecht.

De panden werden gekraakt uit protest tegen gemeentebeleid. Een aantal krakers heeft al een woonplek en dus word er gelijk gekeken wie dat nog niet heeft maar wel nodig heeft.

Als de gemeente niets doet, dan doen we het zelf.

Als we niet het recht krijgen om te wonen, dan komen we het wel halen.

HUIZEN VOOR MENSEN, NIET VOOR WINST.