Boots and braces don’t make a racist

Laatst kreeg ik van iemand de vraag wat veterkleuren voor politieke betekenis hadden.
Dit naar aanleiding van een S.H.A.R.P. sticker waarop 2 kisten met witte veters staan.
Dit zette me aan het denken dat er eigenlijk veel onduidelijkheid bestaat over welke kleuren veters in combatboots wat betekenen.

Dit verhaal begint eigenlijk al rond 1969 in het VK.
Er ontstond een nieuwe subcultuur uit een samensmelting van de Engelse Mods en Jamaicaanse Rudeboys, gemixed met een vleugje working class.
De Skinheads waren geboren, een subcultuur die zich kenmerkte door gemillimeterd haar, stijlvolle overhemden en strakke jeans opgerold boven combat boots. De muzikale voorkeur ging uit naar Ska, Dub en Northern Soul.
Eind jaren ‘70 kwam punk op en dit had ook op de skinhead subcultuur invloed, de overhemden werden ingeruild voor bandshirts en naast Ska werd er ook geluisterd naar Oi!, een punk variant die vooral draaide om de skinheadcultuur.

Dan nu de kleuren veters.
Veel gedragen kleuren waren zwart, wit, geel en rood, vaak werden die gedragen puur uit estetisch oogpunt, soms ook om te laten zien waar iemand vandaan kwam, bij welke crew iemand hoorde of voor welke voetbalclub ze waren.
Tot dusver geen politieke betekenis.

Dat veranderde toen in de jaren ‘80 de werkeloosheid steeg en de armoede onder de arbeidersklasse van het VK steeg.
Het extreem-rechtse National Front speelde hier op in en probeerde skinheads te ronselen voor hun politiek gewin door de schuld van werkeloosheid en armoede te leggen bij immigranten uit (voornamelijk) Pakistan en Jamaica.

Er ontstond een scheuring in de skinhead subcultuur, aan de ene kant de traditionele skinheads (Trads of Trojans) en aan de andere kant extreem rechtse skinheads.
De extreem rechtse kant won aan populariteit dankzij de band Skrewdriver die Oi! muziek maakte met extreem rechtse teksten, dat ging verder dan enkel xenofobie, er werd gezongen over witte suprematie, “white power”.
Veel extreem rechtse skinheads begonnen witte veters en witte bretels te dragen als uiting van hun “white power” gedachtengoed, vaak gecombineerd met buttons en patches met “white power” symboliek op hun kleding.

De skinheadcultuur had zich inmiddels verspreid naar andere delen van de wereld.
In Nederland waren vooral de extreem rechtse skinheads zichtbaar, in Frankrijk ook, maar daar ontstond tegelijkertijd een tegenhanger, de Red Skins of R.A.S.H..
R.A.S.H. waren skinheads met een socialistische, communistische of anarchistische ideologie en zij bevochten de extreem rechtse skinheads.
In de VS ontstond S.H.A.R.P., trad skins die zich openlijk uitspraken tegen racisme.
Bij deze 2 antiracistische groepen kwamen ook nieuwe kleur associaties kijken.
Rood werd geassocieerd met de Red Skins, ofwel socialisme en communisme.
Geel werd geassocieerd met antifascistische skinheads.

Dit was echter nergens een vaste regel.
Binnen de skinhead cultuur werd nog steeds veelvuldig gebruik gemaakt van verschillende kleuren en of daar dan een betekenis achter zat was heel erg regio gebonden.

Tegenwoordig is dat eigenlijk nog steeds zo.
Hoewel bepaalde kleuren met bepaalde politieke ideologieën worden geassocieerd is het niet zeker te stellen dat iemand met witte veters een racist is, het kan net zo goed zijn dat diegene het mooi vind staan.
Datzelfde geldt overigens voor bretels, die worden vaak afgestemd op de kleur shirt en niet op politieke voorkeur.
Uiteindelijk zal je meer af kunnen lezen aan symboliek op buttons en patches dan aan kleur veters.